Κι ότι είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε.... Θα χιονίσει επιτέλους; Τελικά ο καιρός δεν απογοήτευσε τους νεαρούς (ή και μεγαλύτερους) φίλους του. Τα πάντα στο προαύλιο καλύφθηκαν με το λευκό τους σεντόνι ...Ποιος είχε πια μυαλό για μάθημα; Οι θέσεις κοντά στο παράθυρο αποδείχθηκαν οι πιο προνομιούχες: άφθονος ρεμβασμός και ταυτόχρονα ατελείωτα πολεμικά σχέδια!!! Όπως άλλωστε είναι γνωστό χειμώνας χωρίς χιόνι είναι σαν κουραμπιές χωρίς ζάχαρη άχνη.... Ναι, τελικά πόσο γλυκιά είναι μια χιονισμένη σχολική ανάμνηση..(κι ας μην μας πέτυχε κι ο χιονάνθρωπος).